گیتار یک ساز موسیقی فرت دار است که معمولاً شش سیم دارد. به صورت صاف در برابر بدن نوازنده نگه داشته می شود و با کوبیدن یا کندن سیم ها با دست غالب نواخته می شود، در حالی که همزمان سیم های انتخاب شده را با انگشتان دست مقابل فشار می دهد. همچنین ممکن است برای ضربه زدن به تارها از یک پلکتروم یا تک تک انگشتان استفاده شود. صدای گیتار یا به صورت آکوستیک، با استفاده از یک محفظه رزونانس بر روی ساز پخش می شود، یا توسط یک پیکاپ الکترونیکی و یک آمپلی فایر تقویت می شود.

گیتار به عنوان کوردوفون طبقه بندی می شود – به این معنی که صدا توسط یک سیم ارتعاشی که بین دو نقطه ثابت کشیده شده است تولید می شود. از لحاظ تاریخی، یک گیتار از چوب ساخته می‌شد که سیم‌های آن از کتگوت ساخته می‌شد. سیم‌های فولادی گیتار در اواخر قرن نوزدهم در ایالات متحده معرفی شدند؛ سیم‌های نایلونی در دهه 1940 آمدند. اجداد گیتار عبارتند از گیترن، ویهولا، گیتار رنسانس چهار ردیفه و گیتار باروک پنج ردیف که همگی در توسعه سازهای شش سیم مدرن نقش داشته اند.

سه نوع اصلی گیتار مدرن وجود دارد: گیتار کلاسیک (گیتار اسپانیایی/گیتار زهی نایلونی). گیتار آکوستیک سیم فولادی یا گیتار الکتریک؛ و گیتار هاوایی (که در دامان نوازنده نواخته می شود). گیتارهای آکوستیک سنتی شامل گیتار تخت (معمولاً با سوراخ صدای بزرگ) یا گیتار آرک تاپ است که گاهی اوقات به آن “گیتار جاز” می گویند. صدای گیتار آکوستیک توسط ارتعاش سیم ها تولید می شود که توسط بدنه توخالی گیتار تقویت می شود که به عنوان یک اتاق طنین انداز عمل می کند. گیتار کلاسیک اسپانیایی اغلب به‌عنوان یک ساز تکنواز با استفاده از یک تکنیک انگشتی جامع نواخته می‌شود که در آن هر سیم به‌صورت جداگانه توسط انگشتان نوازنده کنده می‌شود، برخلاف نواخته شدن. اصطلاح “انگشت برداری” همچنین می تواند به سنت خاصی از نواختن گیتار فولک، بلوز، بلوگرس و کانتری در ایالات متحده اشاره داشته باشد.

گیتارهای الکتریک، برای اولین بار در سال 1937 ثبت اختراع شدند، از یک پیکاپ و تقویت کننده استفاده می کنند که صدای ساز را به اندازه کافی بلند می کند تا شنیده شود، اما همچنین تولید گیتارهایی با بلوک چوبی جامد را که نیازی به محفظه رزونانسی ندارند، ممکن می سازد. مجموعه گسترده‌ای از واحدهای جلوه‌های الکترونیکی از جمله ریورب و اعوجاج (یا “اوردرایو”) ممکن شد. گیتارهای جامد در دهه های 1960 و 1970 شروع به تسلط بر بازار گیتار کردند. آنها کمتر مستعد بازخورد صوتی ناخواسته هستند. همانند گیتارهای آکوستیک، انواع مختلفی از گیتارهای الکتریک وجود دارد، از جمله گیتارهای توخالی، گیتارهای آرکتاپ (مورد استفاده در گیتار جاز، بلوز و راکابیلی) و گیتارهای جامد که به طور گسترده در موسیقی راک استفاده می‌شوند.

صدای بلند و تقویت شده و قدرت صوتی گیتار الکتریک که از طریق آمپ گیتار نواخته می شود، نقش کلیدی در توسعه موسیقی بلوز و راک، هم به عنوان یک ساز همراه (نواختن ریف و آکورد) و هم اجرای تکنوازی گیتار، و در بسیاری از موارد، ایفا کرده است. زیر ژانرهای راک، به ویژه موسیقی هوی متال و پانک راک. گیتار الکتریک تأثیر زیادی بر فرهنگ عامه داشته است. گیتار در طیف گسترده ای از ژانرهای موسیقی در سراسر جهان استفاده می شود. این ساز به عنوان یک ساز اصلی در ژانرهایی مانند بلوز، بلوگرس، کانتری، فلامنکو، فولک، جاز، جوتا، ماریاچی، متال، پانک، رگی، راک، سول و پاپ شناخته می‌شود.