چنگ یکی از سازهای ایرانی بسیار پرطرفدار بود و بیشتر در زمان ساسانیان مورد استفاده قرار می گرفت. شبیه چنگ است، اما سیم ها معمولاً از موی پیچ خورده گوسفند یا بز یا نایلون ساخته می شوند. امروزه آنها نیز از دم اسب ساخته می شوند. این باعث می شود چانگ صدای خاصی داشته باشد.

آنها چانگ را با میخ های انگشتان دست راست می نوازند و سیم ها را با انگشتان دست چپ نگه می دارند، بنابراین صدای آن به درستی خواهد بود. از آنجایی که تکنیک نوازندگی کاملاً متفاوت است، تعداد زیادی به این ساز ایرانی تسلط ندارند و یادگیری آن دشوار است.